Aan de slag!

Het is al weer even geleden dat ik voor ’t laatst verhaald heb over m’n avonturen hier. Komt dat ik hier zo veel dingen aan het doen ben en daar druk mee ben (ja hoor, dat kan hier ook!) de laatste tijd! Na alle leuke weekendavonturen, leuke uitstapjes, m’n hostfamily en het eten daarom nu meer over het werk hier!
Eigenlijk twee hoofdzaken, BIG en de farmer field school. Daarnaast nog verschillende werkzaamheden op het kantoor van CIVS.
Te beginnen met BIG, dat staat voor Bengi Investment Group. BIG is een methodiek die deelnemende gemeenschappen in staat stelt om een community bank op te zetten. Het is gericht op de armsten die geen toegang hebben tot financiele instellingen, met name op vrouwen. Uitgangspunt is het ontwikkelen, benutten en versterken van het potentieel en de capaciteiten van de community groepen. Door middel van training en begeleiding wordt vanuit BIG hierbij ondersteuning geboden. In m’n eerste weken heb ik al veel informatie gekregen over het hoe en wat van BIG. Ook heb ik met Se-eun, de Koreaanse volunteer, de BIG documenten gereviewed. Taai en nog niet zo veelzeggend. Sinds anderhalve week is Benjamin, mijn Nederlandse voorganger, terug van zijn trip door Afrika en hij heeft BIG al een stuk levender gemaakt door zijn ervaringen met en werkzaamheden voor BIG met ons te delen.
Afgelopen woensdag ben ik samen met Benjamin meegeweest naar een training voor MDF, Muunganu Development Fund, in de sloppen van Kariobangi. (Daar bouwen ze nu flats om de woonomstandigheden te verbeteren. De hoeveelheid krotten neemt hier (heel langzaam) ook daadwerkelijk af omdat ze de flats op de plek van de krotten neerzetten). Deze groep is sinds eind vorig jaar bezig met het vormen van een community bank. Bij deze training lag de focus op het rapporteren, zoals de maandrapportage over de uitgegeven leningen, de terugbetaalde leningen en de aangekochte shares. De training werd gegeven door Omondi, hij is degene die BIG opgericht heeft. Stap voor stap gingen we door de lijst met Performance Indicators, die de leden van de board, ter plekke in moesten vullen. Ze hadden boeken met lange lijsten met de gekochte shares en de uitgegeven loans. Op de mobiele telefoons werd driftig gerekend om de gevraagde informatie aan te kunnen leveren. Sommige PI’s konden niet ingevuld worden omdat de informatie gewoonweg ontbrak. Is die lening nou wel of niet terugbetaald? Heb je de repaymentslip gezien? Nee, waarom niet? Al heel lang beloofd om te komen laten zien, nog niet gedaan. Hij heeft belooft om het vanmiddag te brengen.
Omondi probeerde ze ervan te overtuigen dat het toch goed zou zijn om de gegevens uit de boeken ook digitaal in de aangeleverde excelbestanden in te voeren zodat de cijfers voor de rapportages gemakkelijk en snel te genereren zijn. Tja, daar zat ‘m toch wel een kneep. Wie moet dat dan gaan doen? Er moest maar iemand komen die dat, betaald, gaat doen. Komt u even over de brug met dat salaris?
Na het doorlopen van de maandelijkse rapportage (die we graag beschikbaar willen stellen via de site van CIVS zodat wij deze maandelijk aangeleverd krijgen) gingen we over op de zelfevaluatie.
Omondi ging vervolgens in op de formatie en de structuur van MDF en de rollen van de verschillende onderdelen zoals het auditteam, financiële commissie en membership commissie, de overlegvormen en frequenties. Deze groep, allemaal leden van de Board, hield zich nog erg veel bezig met de dagelijkse uitvoering van de community bank terwijl ze meer zouden moeten focussen op de strategie. Erg interessant om deze training bij te wonen!

Maandag gaan we ook weer mee met Omondi, naar Athi River. We hebben deze week ook een plan gemaakt hoe we de zeven BIG’s die nu operationeel zijn gaan begeleiden en trainen. Dat zal het grootste deel van m’n tijd vragen. De meeste BIG zijn gevestigd rondom Kisumu, 350 km ten westen van Nairobi, maar dan wel 8 uur rijden met de bus vanwege de slechte weg! Twee daarvan wil ik al noemen, de community group in Ukwala, die een dairy goat farm aan het opzetten zijn en die in Ngunja, waar ze een kippenfarm zijn begonnen. Een BIG uitdaging!

Dan Imani Ya Ibrahim. Dit is een project wat als doel heeft kinderen uit de sloppenwijken van Kibera toegang te geven tot onderwijs. Masila Praxedes is 6 jaar geleden begonnen met deze school, zowel basis als voortgezet onderwijs, waar nu zo’n 550 leerlingen op zitten. Nu heeft Masila van haar vader 2 hectare grond geërfd buiten de sloppenwijken. Daar wil ze een farmerschool beginnen.
Vorige week heb ik de school Baraka Ya Ibrahim, in Kibera, bezocht en kennis gemaakt met Masila. (Onderweg er naar toe, samen met Jasper, de manager van CIVS, in zijn auto, heb ik Nairobery aan den lijfe ondervonden. We kwamen in een traffic jam en stonden dus steeds even stil. Ineens kwam er een arm het half open raam binnen en griste m’n (plastic 10 Euro, speciaal voor Nairobery aangeschafte) horloge van m’n arm. Tja... en leven zonder horloge gaat hier prima!).
Indrukwekkend de sloppenwijk, open riool, overal afval, veel mensen die een klein shopje hebben en fruit, vis of geroosterde mais verkopen. Een scharensliep die met behulp van een omgebouwde fiets z’n slijpsteen laat draaien, een schoenmakertje, een houtskool verkoper. En er tussendoor scharrelen kippen, honden en kleine kinderen. Het was een zonnige dag en het zag er gemoedelijk uit, en zo voelde het ook. Toch ook erg aangrijpend om de zien in wat voor omstandigheden ze daar wonen. Toen ik er afgelopen maandag weer was en samen met Nicholas doorheen liep werd ik van alle kanten door de kinderen begroet met zangerig howareyou, howareyou en ze wilden allemaal m’n hand schudden. Hij vertelde dat het, als het regent, verandert in een glibberige bende en een overlopend riool.
Het is hier dan wel winter maar veel regen hebben we nog niet gehad, (vandaag lijkt het zelfs wel op een tropische dag!) dus vooralsnog kan ik nog zonder halsbrekende toeren de school al lopend bereiken!
Maandag heb ik met Masila en de constructor, zeg maar een soort aannemer, gesproken over de eerste activiteiten die gedaan moeten worden om de farmerschool te realiseren. Te beginnen met het hek en bewaking, want als je er stenen neerlegt zonder hek er om heen, dan zijn ze de volgende dag weg. En dan de waterput. Om een wat beter beeld te krijgen van het project zijn we afgelopen donderdag naar de lap grond gaan kijken. En dat is nog een hele klus hier! Het is namelijk niet zo dat die lappen grond allemaal afgebakend zijn met een mooi bordje erbij. Bij een kantoortje in het dorpje pikten we een dame op die, na aandringen van Masila, een kaart meenam met daarop een enorme hoeveelheid lappen grond, allemaal genummerd. Waar het Noorden was, tja, na lang zoeken konden we een ieniminie windroosje vinden, met de hand er op gezet. Masila en haar dochter Ann begonnen bij een bepaald stuk land kreten van herkenning te uiten. De dame met de kaart schudde echter haar hoofd, hapana, hapana (nee, nee), dit is het niet, we moeten nog verder. Even verder op wist zij het echter ook niet meer omdat Masila zeker wist dat het stuk grond aan de linkerkant van de weg lag en dat ze in de verte het dal in kon kijken. De auto omgekeerd (niet heel makkelijk op een dirtroad met aan beide kanten begroeing!), weer terug naar het eerste stuk grond. Kaart er weer bij, is dit het nou wel of niet?
Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk hebben we een jongen van de markt opgehaald die een aantal jaren geleden wat Euphorbia op de site aangeplant heeft en die ons met zekerheid kon vertellen waar het lag. Pfff, gevonden! Blijkt dat ze al die tijd (behalve de eerste keer) een ander stuk land bekeken hebben! Enigzins verlaat konden we dan toch nog genieten van de uitgebreide lunch bij Ann, de dochter van Masila, thuis!

Daarnaast heb ik ook nog twee leuke netwerkacties gedaan! Samen met Se eun hebben we een gesprek gehad bij INAFI, International Network for Alternative Financial Institutions. In Nederland was ik via een artikel over een on line webtool om de sociale impact van microfinanciering te meten, in gesprek gekomen met Ronald, de projectleider van Ordina. Zijn team bouwt, in samenwerking met Oxfam Novib en INAFI de webtool. Op een borrel met de leden van het projectteam gesproken met twee medewerkers van INAFI uit Senegal, die me vertelden dat er in de zomer een workshop gehouden zou worden in Nairobi. En zo uiteindelijk in contact gebracht met Darius op het INAFI kantoor in Nairobi (Ronald, nog bedankt!). We hadden een interessant gesprek en als ik wat ervaring opgebouwd heb met de BIG’s dan wissel ik graag weer van gedachten met Darius.

Een ander contact wat ik al in Nederland gelegd heb ik met Mahdi Zemmouchi van Indu Farm. Bij een feestje van Marloes vertelde ik over m’n Kenia plannen en degene die ik sprak vertelde dat een vriend van hem groenten exporteert vanuit Kenia. Gebeld en het e-mailadres gekregen van Mahdi. Gemaild en ik kreeg al snel een alleraardigste mail terug met zelfs het aanbod me van het vliegveld op te halen!
Vorige week werden Se-eun en ik in Buru Buru opgehaald om Indu Farm te bezoeken. Eerst werden we getrakteerd op een lunch en vervolgens gingen we naar de locatie waar de groenten verpakt en klaargemaakt worden voor transport naar allerlei landen. O, wat ontzettend herkenbaar, die zwarte bakjes met de peultjes er in! Vandaag in Nairobi geoogst en ingepakt, morgen middag bij AH in de schappen! Interessant om te zien hoe het hele sorteer, schoonmaak, inpak proces er uit ziet, en hoe kritisch en zorgvuldig er gewerkt wordt! Veel controle lagen; een groepsleider, een tafelleider, een weegleider. En de herkomst van een bepaalde batch is altijd te achterhalen tot de farm en de akker waar de groente of het fruit vandaan komt. Dit is ook een eis om te mogen exporteren naar Europese landen. Als goody bag kregen we een enorme hoeveelheid peultjes, sperziebonen, erwtjes en passievruchten mee! Heerlijk! En een uitnodiging om bij Mahdi en z’n vriendin te komen eten. Leuk hoor!